‘‘ARNETIA 9 JAAR’’
Kleine handen grote dromen
Herken je dat nog? Hoe je als kind vol trots een tekening maakte van jezelf, precies zoals jij jezelf zag? Voor mij waren het altijd dezelfde, eenvoudige vormen: een figuur met een bruine huidskleur en een grote afro. Dat was mijn beeld van mezelf toen ik nog klein was – een beeld dat simpel en vol vertrouwen was. In dit werk heb ik geprobeerd terug te gaan naar dat moment van puur zelfbeeld, zonder lagen of ingewikkelde details.
Door die tekeningen uit mijn kindertijd opnieuw te gebruiken, haal ik mijn innerlijke kind naar boven. Als 25-jarige zie ik nu de kracht en betekenis van die onbevangen stijl. Wat ooit een speels zelfportret was, is nu een herinnering aan hoe ik mezelf zag – en misschien ook aan wie ik nog steeds ben, diep van binnen. Dit kunstwerk is een ode aan dat innerlijke kind, dat zich vrij voelde om gewoon, trots en mezelf te zijn.
Voor dit kunstwerk en de aankomende series heb ik mijn oude tekenstijl gecombineerd met mijn huidige abstracte manier van werken. Ook mijn moeder heeft hieraan mee geborduurd. Haar aanwezigheid in mijn werk is bijzonder, omdat ik het vroeger helemaal niet fijn vond als zij aan mijn haren zat. Wat ooit een eenvoudige tekening was, is nu uitgegroeid tot een kunstwerk waarin ik mezelf kan herkennen – zowel als kind als volwassene.
